De lelijke onderkant van de huisdierenindustrie zijn de puppymolens. Volgens de American Society for the Prevention of Animal Cruelty is een puppy-molen een commerciële hondenfokkerij die voorrang geeft aan winst boven het welzijn van de honden.
Een puppymolen kan de bron zijn van elke hond die u bij een dierenwinkel of fokker koopt. Dit is niet alleen slecht voor de dieren, maar kan ook de kans vergroten dat uw hond op latere leeftijd gedragsproblemen krijgt.
Helaas kan het moeilijk zijn om te weten of die puppy waar je je hart op hebt gelegd, het product van een molen is of niet. Wij geloven dat educatie en bewustwording je kunnen helpen om de kans te verkleinen dat je deze vreselijke organisaties onbewust ondersteunt.
We hebben een lijst samengesteld met weinig bekende feiten over deze duistere industrie. De onderstaande statistieken zullen je misschien verbazen, maar hopelijk laten ze je ook zien hoe je je volgende hond mee naar huis kunt nemen zonder je ethiek onderweg op te offeren.
Statistieken Puppy Mill
1. De Verenigde Staten Hebben Ongeveer 10.000 Puppymolens.
Veel mensen geloven dat puppymolens zeldzaam zijn of dat ze in slechts een paar delen van het land voorkomen. Uit de gegevens blijkt dat puppymolens niet beperkt zijn tot een handvol geografische gebieden.
2. Grootschalige Molens Zijn De Bron Van De Meeste Puppy’s In Dierenwinkels.
Puppymolens bestaan maar om één reden: om honden zo goedkoop mogelijk te produceren. Als je bedenkt dat dierenwinkels hun kosten laag willen houden en hun marges hoog, is het niet meer dan logisch dat ze de meeste van hun dieren van molens halen.
Dit is niet alleen een goede zakelijke beslissing voor dierenwinkels, maar ook moreel onaanvaardbaar. Honden uit puppy-molens hebben ook meer kans op verschillende gezondheidsproblemen, dus ze kunnen een slechte investering zijn voor degenen die ze mee naar huis nemen.
3. Zestien Staten Hebben Geen Wetten Met Betrekking Tot Puppymolens.
U bent van harte welkom om de afbeelding te gebruiken op voorwaarde dat u Doggie Designer vermeldt.
Hoewel de strengheid van beperkingen met betrekking tot puppymolens van staat tot staat kan verschillen, zijn er momenteel 16 staten zonder enige beperking op de activiteit van puppymolens.
Dat betekent dat deze faciliteiten nooit een vergunning hebben of worden geïnspecteerd, en er zijn feitelijk geen grenzen aan wat de fokkers daar kunnen doen.
Andere staten geven licenties aan commerciële fabrieken en leggen beperkingen op aan wat daar kan gebeuren, maar inspecteren ze zelden of nooit. Slechts 18 staten geven licenties aan molens en inspecteren ze regelmatig.
4. USDA Geeft Slechts 24% Van Alle Puppyfabrieken Een Licentie.
Hoewel de wetten met betrekking tot commerciële molens in bepaalde gebieden niet altijd even duidelijk zijn, zijn er nog steeds faciliteiten die voldoen aan alle toepasselijke regelgeving. Deze molens zijn helaas zeldzaam.
Het gebrek aan vergunningen betekent dat er geen manier is om te weten wat er in deze faciliteiten gebeurt. Dit gooit veel bestaande statistieken overboord; ze zijn ofwel opgeleide gissingen, of zijn alleen van toepassing op faciliteiten met een vergunning.
5. Meer Dan 130.000 Vrouwelijke Honden Worden Uitsluitend Voor Fokdoeleinden Gehouden In Faciliteiten Met Een USDA-licentie.
Deze honden hebben geen ander doel dan te worden gefokt, de puppy’s op termijn te brengen en ze vervolgens de eerste paar weken van hun leven te verzorgen. Deze honden spelen niet, krijgen geen lichaamsbeweging of hebben geen tijd om zich voort te planten.
Het is niet alleen slecht voor hun geestelijke gezondheid, maar eist ook een enorme tol van hun lichaam. Ze zijn niet gezond, net als hun puppy’s.
Het is belangrijk om te onthouden dat dit alleen van toepassing is op faciliteiten met een USDA-licentie. Er zijn geen manieren om te bepalen hoeveel fokvrouwtjes worden gehouden in planten zonder vergunning.
6. Gemiddeld Baart Elk Vrouwtje Jaarlijks 4 Puppy’s.
U bent van harte welkom om de afbeelding te gebruiken op voorwaarde dat u Doggie Designer vermeldt.
Snelle wiskunde laat zien dat er meer dan 1,2 miljoen puppy’s per jaar worden gemaakt in deze gelicentieerde faciliteiten. Deze molens zijn slechts 24% van alle molens. U kunt dat aantal misschien met 4 vermenigvuldigen om een cijfer dichter bij de waarheid te krijgen.
Dat veronderstelt dat molens zonder vergunning dezelfde normen en praktijken volgen als faciliteiten met een vergunning; dit is op zijn zachtst gezegd een stuk. Als gevolg hiervan zou u kunnen kijken naar meer dan 5 miljoen puppy’s die elk jaar in fabrieken worden geproduceerd.
7. Elk Jaar Worden 1,5 Miljoen Dieren In Opvangcentra Ter Dood Gebracht.
Als je rekening houdt met alle ongewenste dieren die elk jaar worden afgemaakt vanwege het ontbreken van een geschikt huis, wordt het veel moeilijker om het kopen van een huisdier te rechtvaardigen, ongeacht de reputatie van de fokker.
Ironisch genoeg worden veel asieldieren gemeden door mensen die bang zijn dat ze een probleem zullen vormen. Honden die uit puppy-molens komen, hebben echter veel meer kans op ernstige gezondheids- of gedragsproblemen.
Dit is gedeeltelijk te wijten aan de slechte omstandigheden waarin ze zijn grootgebracht, maar het is ook grotendeels te wijten aan het feit dat opvangcentra gedragsonderzoeken uitvoeren voordat ze een dier laten adopteren. Een hond die je uit het asiel haalt, heeft op zijn minst een temperamenttest ondergaan; een hond uit een puppymolen heeft dergelijke garanties niet.
8. 8. Puppymolens Kunnen Gevaarlijk Zijn Voor Honden En Hun Gezondheid Omdat Ze Vaak Onhygiënisch En Overvol Zijn.
Veel honden die uit puppymolens zijn gered, lijden aan ernstige aandoeningen zoals oogproblemen, parasieten en gebitsproblemen. Dit kan de organisaties die hen aannemen duizenden dollars aan veterinaire kosten kosten.
Uw gemiddelde puppymolen is zo krap dat zelfs één hond ziek kan worden of blootgesteld kan worden aan parasieten, het is waarschijnlijk dat alle honden binnenkort hetzelfde zullen doen.
Aangezien medische zorg duur is, zullen veel fokkers geen actie ondernemen om deze problemen op te lossen, maar de dieren liever laten lijden – of sterven.
9. Honden In Puppymolens Worden Vaak In Gestapelde Kooien Gehouden Om De Beschikbare Ruimte Te Maximaliseren.
Het is gemakkelijker om voor honden te zorgen als ze in een kooi zitten. Het is gemakkelijker om voor ze te zorgen dan om ze op te jagen. Het geeft de hond echter ook een ellendig bestaan, vooral als er andere honden boven, onder en aan weerszijden zijn.
Vaak zijn de kooien zo hoog dat werknemers er niet in kunnen kijken om het welzijn van de honden te verzekeren. Ze worden niet vaak genoeg schoongemaakt en sommige fabrieksarbeiders moeten gasmaskers dragen om de ammoniakgeur te bestrijden.
10. Honden Die Uit Puppymolens Zijn Verwijderd, Vertonen Aanhoudende Gedrags- En Psychologische Afwijkingen.
Het is niet verwonderlijk dat omstandigheden zoals hierboven genoemd extreme stress kunnen veroorzaken. Die stress bouwt zich in de loop van de tijd op en veroorzaakt ernstige gedragsproblemen.
Deze problemen zijn grotendeels beperkt tot de volwassen honden die als fokdieren worden gebruikt, aangezien puppy’s binnen een paar weken na de geboorte uit de faciliteit worden verwijderd – te vroeg om de omstandigheden een ernstig psychologisch effect te hebben.
Dit maakt het moeilijk om honden uit molens te redden en daar permanent te houden.
11. Honden Die Sterven In Puppymolens Worden Vaak Zonder Pardon Gedumpt In Plaats Van Op De Juiste Manier Te Worden Begraven Of Gecremeerd.
Het zou geen verrassing moeten zijn dat zoveel puppy’s nooit levend hun nieuwe huis bereiken, gezien de barre omstandigheden in puppymolens. Of ze nu sterven door ziekte, verwaarlozing of gewoon uitputting na jaren van overfokken, de meeste molens hebben te maken met een groot aantal dode honden.
De autoriteiten in Missouri kwamen erachter dat een puppymolen dode dieren had gedumpt in de bossen rond de faciliteit. Deze dieren werden niet begraven, ze werden buiten gelaten.
Dit is niet alleen respectloos voor de honden, maar vergroot ook de kans dat hun lichaam ziektes verspreidt. Het is een legitieme bezorgdheid over de openbare veiligheid.
12. Talloze Grootschalige Puppyfabrieken Kunnen Extreem Vervuilend Zijn.
Een onderzoek uit 2008 volgde de milieu-impact van een enkele puppymolen in Parkersburg, West Virginia. De onderzoekers ontdekten dat de molen vaak zowel de statenwatervervuiling als de statuten van vast afval overtrad.
De faciliteit dumpte illegaal dierlijk afval en tijdens stormen zou water het afval naar zoetwaterbronnen afvoeren. Een watermonster uit nabijgelegen bronnen vond meer dan 80.000 bacteriën per 100 ml. Dit in tegenstelling tot de wettelijke limiet van 200 bacteriën.
Onhygiënische omstandigheden in veel fabrieken kunnen zeer schadelijk zijn voor honden en ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken voor omwonenden.
13. Puppy’s Die Uit Molens Komen, Kunnen Dodelijke Ziektes Met Zich Meedragen.
Zeker 30 mensen waren besmet met de Campylobacter Jejuni- bacterie. Deze multiresistente infectie heeft minstens 30 levens geëist. Het was van mening dat ze de bug hadden opgelopen door contact met puppy’s in dierenwinkels.
Deze specifieke infectie kan bloederige diarree, koorts en maagkrampen veroorzaken. Er wordt aangenomen dat het 200 doden per jaar veroorzaakt in de Verenigde Staten.
14. Raszuivere Puppymolens Dragen Vaak Bij Aan De Degradatie Van Het Ras.
Veel rassen, zoals Engelse Bulldogs en Berner Sennenhonden, hebben ernstige gezondheidsproblemen ondervonden als gevolg van uitgebreide inteelt. Deze problemen omvatten hoge incidenties van kanker, ademhalingsproblemen, moeilijkheden bij de bevalling en meer.
De meeste puppyfokkers doen niet veel om de genetische samenstelling van hun honden te veranderen. Ze benadrukken vaak de beste aspecten van het ras, wat kan leiden tot langdurige negatieve effecten op de honden.
Verantwoorde fokkers zullen meer doen voor de gezondheid van de rassen, omdat ze goed voor de honden zorgen die ze fokken.
Mills houdt zich echter alleen bezig met winst; het welzijn van de honden is een verre overweging, als het al ter sprake komt.
15. De Wetgevers Van Sommige Staten Proberen Nu Een Einde Te Maken Aan De ‘mill-to-store’-pijplijn.
Californië was de eerste staat die de verkoop of adoptie van honden, katten en konijnen in dierenwinkels verbood, tenzij het dier werd gered door een dierenasiel of reddingsorganisatie.
Dierenwinkels kunnen nog steeds dieren aan het publiek verkopen, maar deze wetgeving sluit de puppyfabrieken uit, omdat ze van de ene op de andere dag hun grootste klanten verloren.
Hoewel het nog te vroeg is om te weten wat dit wetsvoorstel gaat doen, lijkt het een goede stap in de goede richting om een einde te maken aan deze afschuwelijke handelspraktijk.
Wat Is Er Zo Mis Met Puppymolens?
Puppymolens zijn grootschalige commerciële ondernemingen die als enige doel hebben om zoveel mogelijk geld te verdienen door puppy’s te verkopen. Ze geven geen aandacht aan het welzijn van de fokdieren, en ook niet in het bijzonder om de gezondheid van de puppy’s op de lange termijn nadat ze zijn gekocht en betaald.
De dieren die in puppymolens leven, hebben vaak barbaarse omstandigheden te verduren. Ze worden bewaard in gestapelde draadkooien die zelden worden schoongemaakt, ze krijgen geen frisse lucht of beweging, en ze zijn kwetsbaar voor tal van ziekten.
Er wordt geen rekening gehouden met de gezondheid van het ras op de lange termijn. Veel molens dragen bij aan de achteruitgang van de genenpool. Dit kan leiden tot het overwicht van gezondheidsproblemen bij de honden die worden geadopteerd.
Honden uit puppymolens verdringen ook dieren die in dodingscentra worden gehouden. Miljoenen dieren in die opvangcentra worden elk jaar geëuthanaseerd, terwijl dierenwinkels miljoenen dieren van puppymolens verkopen. Zonder de molens zouden ongetwijfeld meer asieldieren een onderkomen vinden.
Waar En Aan Wie Verkopen Puppy Mills?
Voor het grootste deel verkopen puppymolens aan dierenwinkels. De overgrote meerderheid van de dieren die in dierenwinkels worden verkocht, zijn afkomstig van grootschalige fokkerijen.
Dit komt omdat puppymolens de kosten laag houden en dierenwinkels proberen de winst te maximaliseren. Eigenaren van dierenwinkels zijn meer geïnteresseerd in honden als dollartekens dan in levende wezens. Hoe lager de kosten, hoe gelukkiger ze zijn.
Onder druk van het publiek komt daar langzaam verandering in.
Californië verbiedt al de verkoop van mill puppy, en het is waarschijnlijk dat andere staten de komende jaren in hun voetsporen zullen treden.
Er moet echter worden opgemerkt dat veel kleinere molens rechtstreeks aan het publiek verkopen. Deze fokkers in de achtertuin bieden meestal raszuivere dieren aan met grote kortingen; ze kunnen legitieme fokkers ondermijnen omdat ze geen goede voedingsondersteuning of veterinaire zorg bieden.
Hoe Kan Ik Een Goede Fokker Onderscheiden Van Een Puppymolen?
De grootste rode vlag is een prijs die te mooi is om waar te zijn. Een fokker die een raszuivere puppy aanbiedt voor een fractie van de prijs die andere verkopers vragen, is een teken dat ze een lagere overhead hebben. Mill-achtige praktijken kunnen de reden zijn.
Door om referenties te vragen, kunt u voorkomen dat u te maken krijgt met louche fokkers. De meeste legitieme fokkers vertrouwen op mond-tot-mondreclame om hun bedrijf overeind te houden. Daarom is het belangrijk dat hun klanten voor de lange termijn tevreden zijn. Ze kunnen zelfs bijhouden hoe het hun puppy’s vergaat nadat ze zijn verkocht.
Puppymolens houden zich voornamelijk bezig met bewegende producten. Ze zijn nergens anders in geïnteresseerd en daarom is het onwaarschijnlijk dat ze positieve referenties van klanten kunnen produceren.
Bezoek indien mogelijk hun faciliteiten. Hierdoor kunt u uit de eerste hand zien in wat voor omstandigheden ze worden gehouden, en krijgt u ook de mogelijkheid om het temperament te peilen van de honden die door de fokker zijn geproduceerd.
Natuurlijk kun je het probleem volledig omzeilen door een hond te adopteren uit een plaatselijke opvang of reddingsgroep. U kunt er zeker van zijn dat u een leven redt door deze honden te adopteren.